روزهای آخر استرسی بودم و با شنیدن راهکارهای متفاوت بیشتر مضطرب میشدم.

گوشیم رو اکثراً خاموش می‌کردم و به خانواده هم سپردم که جواب تلفن فک‌وفامیل رو نمیدم (و اونا هم انصافاً رعایت کردن).

روزهای آخر اینجوریه که هُولی… احساس می‌کنی خیلی چیزها رو فراموش کردی،به گذشتن عقربه‌های ساعت خیلی حساس‌تر میشی، کتاب‌هات نامرتب ریخته دور و برت،احتمالا اگه خیلی درسخون باشی شلخته شدی و شاید هم بو بدی:)

روزهای آخر اینجوریه که خدا عزیزتر میشه، بهش کامبک میزنی و دوباره قول‌های سر خرمن بهش میدی.

هم دوست داری تنها باشی و بخونی، هم دلت برای جمع‌هایی که کلا حرفی از کنکور توش نیست تنگ میشه.

آره خلاصه روزهای آخر خیلی شخمیه. استرس و تمام احساساتی که داری، نه ربطی به سطحت داره و نه نشونه خراب‌کردن روز کنکورته.

حالت رو خریدارم که کاملاً نرماله و در من و همه شاگردام تو این‌سال‌ها بوده. چه شاگرد زرنگ چه ضعیف همه از دم از این لحاظ یکین.

روزهای آخر نمیشه چیزهای جدید رو خوب یاد گرفت، اما میشه چیزهای قدیمی رو خوب یاد آورد.

عامل برتری تو در روزهای باقیمونده همینه؛ طبقه‌بندی و تورق سریع برای اینکه سر جلسه با فراموشی و بی‌دقتی مواجه نشی و بیشتر جواب بدی.

لطفاً، لطفاً و بازهم لطفاً بدون توجه به احساساتت و بدون توجه به آمار و ارقام روی کاغذ‌های کارنامه و تخمین رتبه‌ت، ادامه بده.

نذار فردای کنکور بابت این روزهای آخر خودت رو سرزنش کنی. دور از چشم‌های بقیه باش و با ساعت مطالعه زیاد پر گاز فقط مرور کن.

من طولانی‌ترین خواب عمرم رو روز بعد کنکور داشتم. حدود ۱۳ ساعت خواب پشت سرهم خوب نشون میداد که چقدر به تنم زحمت داده بودم.

من ترجیح دادم درد تنم رو بکشم نه درد سرزنش و خودخوری رو. تو چی؟

✅برای رزرو مشاوره تک‌جلسه ویژه روزهای آخر با منتورهای من به الوتیک در تلگرام می‌تونید پیام بدید.