از وقتی که یادمه با حرفای کلیشه ای که همیشه بهم میگفتن حال نمیکردم که مثلا (هیچ چیزی نمیتونه منو از اهدافم دور کنه‌‌‌) مگه رباتیم؟ برنامه ریزی شده ایم؟ خود موفق ترین آدماشم خیلی زیاد تو مسیری که بودن دلسرد شدن ، غمگین شدن، بی انگیزه شدن ، اصلا خواستن ول کنن همه چیزو اینارو بهمون میگن ولی نمیگن که خدایی نکرده اگه دور شدیم ، خب الانو باید چیکار کنیم؟؟ همین ذهنیت کمال گرایی که از وقتی بچه بودیم باهاش بزرگ شدیم شده دردسر تموم نسل ما. درحالی همه چیزو میخوایم بی دردسر راحت بدون زحمت و شب بیداری کشیدن هااا انتظار داریم برسیم به همون هدفی که انگاری مغزمونو از اول جوری برنامه ریزی کردن که غرق بشیم توی خیال پردازیایی که براش میکنیم. تویی که معلومه دنبال یه تغییر بزرگ توی زندگیت هستی، مهمترین فردی که اول باید باهاش حرف بزنی خودتی دوست من تویی که قراره سختیای این مسیرو به دوش بکشی و به آخر برسونیش. اینارو گفتم که از اول بدونی مسیر پرپیچ و خمی جلو راهته. حالا اینجاس که نقش مشاور  پررنگ و مهم میشه چیکار میکنه؟ میتونه مسیرو بهتر برات روشن کنه که چیکار کنی و چیکار نکنی. دقیقااا عین یه چراغ راه . تجربیات و مسیری که خود یه مشاور داشته کمک میکنه که یه مسیرو با خیال راحت تر تموم کنی و یه مسیر امنو بهت نشون بده . پس حتی اگه بهترین و روشن ترین چراغ تموم دنیا رو هم داشته باشی ، تا وقتی که خودت قدم به قدم پیش نری، هیچ چیزی اتفاق نمیفته. امید داشته باش ، چیزی که تو ذهنته رو میتونی به واقعیت تبدیل کنی به شرطی که درست و هوشمندانه راه بیفتی تو مسیر کنکور و تمومش کنی.